Obszar Prądnika rozciąga się od Bronowic aż po Nową Hutę i podzielony jest na dwie dzielnice: Prądnik Czerwony i Prądnik Biały, czyli III i IV dzielnicę Krakowa.
Lokalizacja mieszkania na Prądniku Czerwonym daje na co dzień wygodę wynikającą z dostępności usług i dobrego skomunikowania z centrum miasta. Zaletą jest rozbudowana sieć handlowo-usługowa, czyli centrum handlowe Krokus, Multikino, Park Wodny i nowa galeria – „Serenada”, a także malowniczy park. Na prądnickich osiedlach istnieje dobrze rozwinięta sieć placówek edukacyjnych oraz punktów opieki zdrowotnej. Przygotowywany jest plan, dzięki któremu w przyszłości mieszkańcy Mistrzejowic i Prądnika Czerwonego będą mogli odpocząć także w nowym parku Reduta, ponieważ Zarząd Zieleni Miejskiej rozpisał już przetarg na wykonanie prac. Na Prądniku Czerwonym powstanie też przystanek Szybkiej Kolei Aglomeracyjnej: dwa perony, kładka łącząca ulice Meiera i Powstańców, parking park and ride oraz ścieżki i stojaki rowerowe.
Niegdyś Prądnik był wsią położoną nad Prądnikiem i Sudołem Dominikańskim, z centrum zabudowy wzdłuż dzisiejszej ulicy Dobrego Pasterza. Od XV wieku powstawały tam folwarki tynieckich benedyktynów, jezuitów, dominikanów i franciszkanów, a w 1491 roku wybudowano pierwszy w Polsce młyn papierniczy. Pod koniec XVI wieku, podczas walk między wojskami Maksymiliana Habsburga z Janem Zamoyskim wszystkie zabudowania zostały spalone. I to podobno od krwi rozlanej w decydującej bitwie pomiędzy obydwiema stronami miała się wziąć nazwa: Prądnik Czerwony. Dziś klasztorne folwarki na Prądniku zastąpiły duże osiedla mieszkaniowe. Granice dzielnicy wyznaczają dwie linie kolejowe: tory kolejowe w stronę Warszawy i te biegnące przez Olszę. Na północy linia graniczna przebiega za jednym z największych krakowskich cmentarzy: Batowicami, na południu zahacza o zabudowania przy skrzyżowaniu ulic Lema i Mogilskiej oraz o pętlę Wieczysta. Do 1990 roku Prądnik Czerwony wchodził w skład dzielnicy Śródmieście.
Przez dzielnicę przebiega Trasa Turystyczno-Kulturowa Prądnika Czerwonego (szlak czerwony), prowadząca przez takie zabytki, jak: sanktuarium Ecce Homo i dworek Pocieszka, tzw. „sukiennice prądnickie”, dawny budynek Urzędu Gminy, Żabi Młyn, kaplica św. Jana Chrzciciela, park rzeczny nad potokiem Sudoł Dominikański, stara część cmentarza Batowickiego i fort Sudoł. W części pokrywa się ona z Małopolską Drogą św. Jakuba, stanowiącą odtworzony w Polsce fragment Drogi św. Jakuba – europejskiej sieci średniowiecznych szlaków pielgrzymich wiodących do grobu Świętego w Santiago de Compostela w północno-zachodniej Hiszpanii. Odcinek Małopolskiej Drogi prowadzi z Sandomierza przez Kraków do Oświęcimia i jest jedną z odnóg Via Regia.
Nazwa IV dzielnicy pochodzi od wsi Prądnik Biały, włączonej do miasta w latach 1909 i 1941. Do 1990 roku Prądnik Biały wchodził w skład wielkiej Krowodrzy. Czwarta dzielnica Krakowa może poszczycić się największą liczbą mieszkańców i warto zaznaczyć, że statystyki te rosną z każdym rokiem. W jej granicach leżą Azory: jedno z największych osiedli mieszkaniowych w Krakowie, zbudowane na terenie Bronowic Wielkich, dawnego przedmieścia Krakowa. Zabudowę rozpoczęto w 1932 roku, powstało wtedy osiedle tanich, murowanych domków jednorodzinnych, wzniesionych przez rzemieślników i kolejarzy. Nazwa osiedla pochodzi od archipelagu Azory, znanego m.in. z powodu katastrofy lotniczej w 1929 roku, w której podczas próby przelotu przez Atlantyk zginął major Ludwik Idzikowski.
W skład Prądnika Białego wchodzą też Bronowice Wielkie, od kilku lat systematycznie rozbudowywane ze względu na dobry dojazd do centrum, Nowej Huty, Katowic i lotniska Balice, a także na bliskość centrów handlowych (Galeria Bronowice, Castorama, IKEA, Makro, OBI). Istotna jest też bliskość terenów zielonych, jak Tenczyński Park Krajobrazowy czy poligon wojskowy Pasternik.
Do IV dzielnicy należy także osiedle Krowodrza Górka. W II połowie XIX wieku majątek ziemski Górka Narodowa należał do hrabiów Rostworowskich, obecnie jest jednym z osiedli Krakowa, cieszącym się dużym zainteresowaniem inwestorów. Od czasów transformacji ustrojowej osiedle bardzo się zmieniło, bo jeszcze w latach 90. pośrodku znajdowały się ogródki działkowe. Teraz cała ta przestrzeń została zagospodarowana, bloki pobudowano także na obrzeżach. Na osiedlu powstała pętla autobusowo-tramwajowa przystosowana do obsługi Krakowskiego Szybkiego Tramwaju. W bezpośrednim sąsiedztwie Krowodrzy Górki znajdują się dwa parki: Krowoderski oraz Park im. Stanisława Wyspiańskiego – tzw. „stary park”, powstały na zasypanym forcie austriackim (stąd jego charakterystyczny wygląd, przypominający krater). W sercu parku urządzono teren zielony z alejkami i ławkami oraz placem zabaw dla dzieci, a na obrzeżach – rodzinne ogródki działkowe. Na osiedlu, niedaleko pętli autobusowo-tramwajowej rozpoczyna się Szlak Orlich Gniazd, przez Park Krowoderski przebiega trasa rowerowa nr 2 Park Młynówka Królewska do Ojcowa. Dzielnica IV to także Żabiniec – osiedle powstałe w 1995 roku na terenie ogródków działkowych położonych na tyłach szpitala im. G. Narutowicza, zaprojektowane przez Zespół Autorski ARCHE pod kierunkiem Głównego Projektanta arch. Kazimierza Koterby.
Z Prądnikiem kojarzy się też wytwarzany w Krakowie tradycyjny chleb żytni. Produkowany w formie dużych (nawet 14-kilogramowych) bochenków, jest produktem o chronionym oznaczeniu geograficznym w Unii Europejskiej. Wykonany z mąki żytniej i pszennej, gotowanych ziemniaków, otrąb żytnich i świeżych drożdży, zachowuje świeżość do dwóch tygodni. Chleb ten produkowany był we wsiach nad rzeką Prądnikiem – Prądniku Czerwonym i Prądniku Białym – od XIV wieku. Rzeka w dawnych czasach wykorzystywana była do napędu młynów wodnych mielących mąkę. Najstarszy dokument, w którym wspominany jest chleb prądnicki, to akt nadania z 1421 roku, w którym biskup krakowski Albert nadaje swojemu kucharzowi dwa źrebia ziemi na Prądniku i zobowiązuje go do pieczenia chleba na użytek biskupa.
Do początków XX wieku chleb prądnicki cieszył się dużą popularnością, jednak w czasach PRL, kiedy niemal zaprzestano jego produkcji, można go było kupić tylko na targu na Kleparzu. Produkcję wznowiono po transformacji, a chleb prądnicki zgłoszono do kategorii wyrobów o chronionym oznaczeniu geograficznym (będącej formą ochrony pochodzenia i jakości produktów Unii Europejskiej), do której Komisja Europejska wpisała go w marcu 2011 roku.
Lidia Branicka